ΠΟΙ ΦΕΡΕΣΘΑΙ Ω ΑΝΘΡΩΠΟΙ;

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα ΚΟΣΜΟΣ

Της Ιωάννας Μάστορα,

Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα που συνταράσουν το πανελλήνιο, την οικονομική κρίση, την ανεργία, τον δυναμικό κίνδυνο χρεωκοπίας και πτώχευσης θα ήθελα να βοηθήσω στο μέτρο των δυνατοτήτων μου όσους επιθυμούν να εμβαθύνουν στην φύση του σημερινού μας προβλήματος. Καταρχήν, πρέπει να πεισθούν οι Έλληνες ότι την τύχη τους κατά μεγάλο ποσοστό την δημιουργούμε, την καθορίζουμε και την επαναπροσδιορίζουμε εμείς οι ίδιοι κι όχι παράγοντες εξωγενείς. Η νομοτελειακή συνέπεια της οικονομικής κρίσης δεν ήταν παρά αποτέλεσμα της δικής μας χείριστης οικονομικής και πολιτικής διαχείρισης κι όχι η αυστηρή αντιμετώπιση των Ευρωπαίων εταίρων, που ήρθε ως αναμενόμενη απάντηση στη δική μας ολιγωρία, σε άστοχες εκτιμήσεις και άτοπα σχέδια δράσης για την ανάκαμψή της. Χαρακτηριστικός επί του προκειμένου ο μύθος του Αισώπου με τον τζίτζικα και τον μέρμυγκα.

Εν πρώτοις, αναλύοντας τα σημερινά γεγονότα πρέπει να παραδεχτούμε ότι το Ελληνικό πρόβλημα είναι σύνθετο και ότι σε αυτό εμπλέονται πέραν της άρχουσας τάξης, οι ολίγοι προνομιούχοι και η πνευματική ελίτ του τόπου.

Αν μεγαλούργησε η αρχαία ελλάδα, όλοι μας γνωρίζουμε ότι τις τύχες της στις δύσκολες στιγμές διήυθυναν εξαίρετοι πολιτικοί και στρατιωτικοί άνδρες, οι οποίοι έπρατταν προς το συμφέρον της πατρίδας μας παραμερίζοντας συμφέροντα ιδιοτελή. Αυτό δεν καταγράφηκε μόνο ως προσφορά αλλά και ως χρέος στην ιστορία.Το αληθές των ισχυρισμών μου θα επιχειρήσω να τεκμηριώσω αναλυτικά παραθέτοντας απλώς και μόνο μεταφράσεις περικοπών από αρχαία κείμενα αφήνοντας τα συμπεράσματα σε σας τους ίδιους.

"Τέτοιοι υπήρξαν οι πρόγονοί μας στο χώρο της ΕΛληνικής πολιτικής...Δημόσια μεν ανήγειραν οικοδομήματα και λαμπρούς ναούς ώστε κανείς από τους μεταγενέστερους να μην μπορεί να τους ξεπεράσει. Στην ιδιωτική τους ζωή ήταν τόσο μετρημένοι και πιστοί στο ήθος του πολιτεύματος ώστε το σπίτι του Μιλτιάδη και του Αριστείδη δεν ήταν καθόλου μεγαλοπρεπέστερο από το σπίτι του απλού πολίτη. Εκ του ότι επολιτεύοντο με εντιμότητα, έφθασαν με τρόπο φυσικό σε μια τέτοια ευδαιμονία" (Δημοσθένους Ολυνθιακός).

Ο Θουκιδίδης αναφέρει χαρακτηριστικά: "Εγώ λοιπόν πιστεύω ότι η πατρίδα στο σύνολό της ευτυχεί, αν ωφελεί περισσότερο τους πολίτες παρά αν ευτυχεί ο καθένας από τους πολίτες χωριστά κι εκείνη στο σύνολό της δυστυχεί". Και καταλήγει:" Διότι ο πολίτης αν ευτυχεί μόνον σαν άτομο εν τούτοις καταστρέφεται μαζί με την πατρίδα του αν εκείνη καταστραφεί. Ενώ αν η πατρίδα του ευτυχεί...σώνεται κι αν ακόμη είναι δυστυχισμένος".

Εδώ ας κάνουμε αντιπαραβολή με τη διάθεση του 14ου μισθού και την υψηλή φορολογία.

Τώρα όσον αφορά στη σημερινή πνευματική ελίτ θα ήθελα να μην προβώ σε σχόλια γιατί η ατολμία τους και η απάθειά τους έχει συντελέσει σε μεγάλο βαθμό στην κρίση που μαστίζει και η οποία είναι σύνθετη, πολιτική οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική και πάνω από όλα εθνική. Τελικά το Ποι φέρεσθε ω άνθρωποι (που οδηγήστε ως άνθρωποι) του Σωκράτη δε μας λέει τίποτε;