Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα ΚΟΣΜΟΣ
Της Ιωάννας Μάστορα
"Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ και Μυρσίνη εσύ Δοξαστική,
Μη παρακαλώ σας μη, Λησμονάτε τη χώρα μου (Οδυσσέας Ελύτης) "
Κάψαμε άτεχνα το τελευταίο μας χαρτί, την επιβολή μέτρων, χωρίς να λάβουμε ουσιαστικές εγγυήσεις. Αντί να διαπραγματευόμαστε να τρέχουν πανικόβλητοι οι εταίροι να μας δανείσουν, υποκλινόμαστε υποσχόμενοι για νέα και πιο αυστηρά μέτρα. Παρηγορούν οι γενναίες παρουσίες που μιλούν με παρρησία για ιδεολογικό εκφυλισμό- «χάσαμε την καρδιά μας»-και για κοινωνική και ταξική χούντα. Μήπως τελικά εισπράττουμε αυτό που μας αξίζει;
Αντί να είναι το πρώτο θέμα συζήτησης οι διεκδικήσεις των ξένων και η κατεπείγουσα αλλαγή της εικόνας μας στο εξωτερικό για τη διάψευση της όποιας προπαγάνδας, η κοινή γνώμη άγεται και φέρεται από τα ΜΜΕ που υπηρετούν συμφέροντα, οι ξένοι δάκτυλοι κάνουν καλά τη δουλειά τους. Οι ηγέτες παρουσιάζονται ως ανθρωπάκια, και τα ανθρωπάκια ως ηγέτες, κι όταν κι οι τελευταίοι παύουν να εξυπηρετούν αδειάζονται αναλόγως για να έρθουν οι επόμενοι. Λίγα τα έντυπα που προβάλλουν ελεύθερες φωνές.
Ο νεοέλληνας του καναπέ εξεγείρεται για λίγο, επικαλείται με λεονταρισμούς την ιστορία του τόπου του λες κι είναι φολκλόρ απόκτημα, κι έπειτα ξεχνιέται στο ζάπινγκ των πρωϊνάδικων και στο κουτσομπολιό για τα ροζ DVD. Γιατί η Ελλάδα έχει ταλέντο. Πότε θυμήθηκε ο νεοέλληνας την κοινωνική αδικία; Έφαγε με βουλιμία τους λωτούς της εθνικής λησμονιάς. Έχασε το δρόμο, από τότε που οι συνδικαλιστές ανταλλάζουν την ιδεολογία τους με μια βουλευτική καρέκλα και με αυξήσεις στις επιχειρήσεις που υπηρετούν, από τότε που οι εργαζόμενοι αδιαφορούν για τον συνάδελφο τους και σωπαίνουν στην αδικία προκειμένου να καρπωθούν θέσεις κι αυξήσεις με κάθε τίμημα στο βωμό του κέρδους.
Έτσι όπως πάμε δε θα μας ζητήσουν μόνο τα νησιά και την Ακρόπολη, θα μας ζητήσουν τη γλώσσα, την πίστη μας, τις παραδόσεις μας, την ταυτότητα μας. Τα ιερά και όσια. Την ίδια μας τη μεγαλοσύνη, γιατί η μεγαλοσύνη τῶν ἐθνῶν δὲ μετριέται μὲ τὸ στρέμμα. Μὲ τῆς καρδιᾶς τὸ πύρωμα μετριέται καὶ τὸ αἷμα.
Ας αφυπνιστούμε όλοι. Δεν υπάρχει πολυτέλεια ολιγωρίας κι αναβολών.
